غارهای سنگی بهیم بتکا

Bhimbetka Petroglyphs & Paintings

  

 Read more to go and do not forget to comment

 پناهگاه ها و غارهای سنگی بهیم بتکا در سال 2003م در فهرست آثار جهانی یونسکو قرار گرفتند. این سایت باستانشناسی در منطقه ی رایسن (Raisen) ایالت مادهواپرادش هندوستان واقع گردیده است. این پناهگاه ها، اولین نشانه های زندگی انسان در این سرزمین است. بررسیهای انجام شده نشان می دهد که برخی از این پناهگاه ها، بیش از 100 هزار سال محل سکونت انسان بوده است. بعضی از نقاشیهای صخره ای روی بدنه ی این سکونتگاه ها متعلق به 30 هزار سال قبل است.

بهیم بتکا نام خود را از بهیما (Bhima) قهرمان مشهور داستان مهابهاراتا (Mahabharata) گرفته است ، پنج برادر پانداوایی ای (Pandavas) که از قلمروی خود به این مکان تبعید شده بودند و در میان این صخره های عظیم زندگی می کردند . از شواهد بدست آمده ، می شود فهمیدکه این داستان تا حدودی واقعی بوده است . به این دلیل که نام دو منطقه ی نزدیک به این سایت، پانداپور (Pandapur) و بهیاپورا (Bhiyapura) برگرفته از نام برادران پانداوا و بهیما می باشد . با این حال صحت کامل این ادعا هنوز ثابت نشده و خلاصه کلام اینکه این نام در اصل بهیم بای دکا (Bhimbathka) به معنای محل سکونت بهیما است.

همانگونه که اشاره شد، پناهگاه های بهیم بتکا یا بهیم بای دکا در روستای بهیاپورای منطقه ی رایسنِ مادهوا پرادش، در 45 کیلومتری جنوب بوپال (جاده هوشنگ آباد) و در حاشیه ی شمالی سایت ویندیاچال (Vindhyachal) واقع شده است. کل مساحت این منطقه که حدود 30 کیلومترمربع (3×10 کیلومتر) است بدلیل وجود جریان آبهای طبیعی دارای گونه های مختلف حیوانی و گیاهی می باشد.

سنگ نگاره های این سایت ، از نظر هنر صخره ای شباهت قابل توجهی با سایتها و صخره های مشابه مانند پارک ملی کاکادو (Kakadu) در استرالیا ، نقاشیهای غار بوشمن (Bushmen) در کویر کالاهاری و نقاشیهای ماقبل تاریخ غار لاسکو در فرانسه، دارند.

طی گزارشات یونسکو، از پناهگاه و آثار بهیم بتکا برای اولین بار در سال 1888م، به عنوان یک منطقه ی بودایی یاد شده است. بعدها دکتری بنام واکانکار (Vakankar) بطور تصادفی با قطار به این منطقه سفر کرد و با چند بلد محلی به این محل رفت و در سال 1957 م چند صخره ی ماقبل تاریخ را کشف نمود. از آن زمان تاکنون حدود 700 پناهگاه تاریخی شناخته شده است که 400 پناهگاه آن دارای نقاشی بوده و 243 عدد از آنها در گروه سایت بهیم بتکا قرار دارند.

مطالعات باستانشناسی نشان داده است که این پناهگاه ها مربوط به عصر حجر (از اواخر دوره ی آچئولین تا اواخر دوره میانسنگی) بوده و بعنوان قدیمی ترین دیواره های سنگی در جهان شناخته شده اند. بین سالهای 1990 تا 1991م، در این سایت، سنگ نگاره هایی که قدیمی ترین حفره های حجاری شده (Capules) وخط نوشته های مواج را در خود جای داده بود، کشف شد که متعلق به 290 تا 700 هزار سال قبل از میلاد یا حتی پیشتر می باشند. 

گردآورنده : محسن ده بزرگی