سید اکبر موسوی مقدم (دانشجوی دکتری مدیریت ، دانشگاه آزاد قشم)
دکتر سراج الدین محبی (عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد قشم)
احسان حسین پور (کارشناس مهندسی معماری)
چکیده:
شهرها پدیده ای اجتماعی و فرهنگی هستند و در پس ساختمان ها و خیابان های آن، پویایی روابط اجتماعی و فرهنگی شهروندان است که به شهر زندگی می بخشد؛ به این سبب، سیاست گذاری برای مدیریت شهرها باید بر ملاحظات اجتماعی و فرهنگی استوار باشد و انگاره های مهندسی در پیرامون آن قرار گیرند. شهرها محل دائمی اسکان و زندگی بشری اند و اصولا برنامه ریزی شهری و مجموعه خدماتی که شهرداری ها در شهرها انجام میددهند برای رفاه ساکنان شهرها (شهروندان) صورت می گیرد.
اگر بتوان از بین تعاریف گسترده ای که برای شهر وجود دارد این گفته راتزل را که «شهر محل اجتماع دائمی انسانها و مسکن های آنهاست» به عنوان تعریفی ساده از شهر قلمداد نمود، این واقعیت آشکار می شود که فلسفه وجود شهر برنامه ریزی و مدیریت شهری، فرآیندی است که هدف نهایی آن «خلق محیط زیست سالم و محل اسکان ایده آل برای هر شهروند» است. به عبارت دیگر، هدف برنامه ریزی شهری، توسعه همه جانبه و ایجاد محیط زندگی سالم برای شهروندان است.
مدیریت شهری تنها برای برنامه ریزی کالبدی یا تهیه طرح جامع یا راهکارهای فنی نیست، بلکه در پی دستیابی به رویکردی یکپارچه با بخش خصوصی است که در آن فعالان بتوانند در عملی شدن راهکارها مشارکت کنند.